Գործատուի և աշխատողի փոխհարաբերություններում տարաձայնությունների մեծ մասը աշխատավարձն է: Մարդկանց մեծամասնության համար աշխատավարձը եկամտի հիմնական աղբյուրն է, իսկ գործատուների համար `անձնակազմի ծախսերի զգալի մասը: Գործատուն պետք է ճիշտ հիմնավորի և ձևակերպի աշխատավարձի պահումը, հակառակ դեպքում նա կարող է ենթարկվել վարչական պատասխանատվության:
Հրահանգներ
Քայլ 1
Գործատուն կարող է հետ պահել աշխատողի աշխատավարձը միայն երեք դեպքում. - եթե աշխատավարձից պահումները պարտադիր են.
- գործատուի նախաձեռնությամբ պահումներ են կատարվում.
- աշխատողի նախաձեռնությամբ պահումներ են կատարվում:
Քայլ 2
Պարտադիր նվազեցումները ներառում են անձնական եկամտահարկը և կատարողական հրամաններով նախատեսված պահումները: Գործատուի նախաձեռնությամբ պահումներն արվում են այն դեպքում, երբ աշխատողը չի մշակել իր իսկ կողմից տրված կանխավճարը, կամ աշխատակցին հաշվարկի սխալների պատճառով հավելյալ գումար է վճարվել:
Քայլ 3
Պահումը կատարվում է գործատուի կողմից և պետք է արտացոլվի աշխատավարձերի ցուցակում: Գործատուն պարտավոր է աշխատողին գրավոր տեղեկացնել ուշացման պատճառների և դրա չափի մասին: Աշխատավարձի ձևը հաստատվում է ղեկավարության կողմից `հաշվի առնելով ընկերության աշխատակիցների մարմնի ներկայացուցիչների կարծիքները:
Քայլ 4
Հուշագրում պետք է նշվի աշխատավարձից պահման ճշգրիտ հիմքը: Անհրաժեշտության դեպքում անհրաժեշտ է կցել մի փաստաթուղթ, որը հաստատում է սխալը կամ չաշխատված աշխատավարձ տալու փաստը: Եթե գործատուն ինչ-որ վնաս էր կրել, ապա անհրաժեշտ է ստուգել և պարզել պատճառված վնասի չափը:
Քայլ 5
Աշխատակիցների առարկությունների բացակայությունը ձևակերպվում է `« Չեմ առարկում »,« Թույլ եմ տալիս »կետերը նշելով: համապատասխան փաստաթղթերի վրա: Հանումների կարգը չպետք է նշի վնասը, որը գերազանցում է աշխատողի միջին ամսական վաստակը: Եթե աշխատավարձից պահումը կատարվում է ըստ գործադիր փաստաթղթի, ապա աշխատողի աշխատավարձի ոչ ավելի, քան 50% -ը կարող է հանվել:
