Խնամակալության մարմինները կարող են մերժել մի տուն կամ բնակարան օտարել, որի բաժինը պատկանում է երեխային, այն դեպքում, երբ այդպիսի գործարքը խախտում է անչափահասի իրավունքները կամ ոտնահարում է այն: Դրական որոշում ստանալու գործընթացը բարդանում է հստակ չափորոշիչների բացակայության պատճառով, որով խնամակալության մարմինները գնահատում են յուրաքանչյուր բողոքարկում:
Անչափահաս երեխաների ծնողները հաճախ դժվարությունների են հանդիպում այն բնակարանը վաճառելու կամ փոխանակելու որոշումը կյանքի կոչելու հարցում, որում երեխան բաժին ունի: Նման գործարքի նախապայման է խնամակալության և խնամակալության մարմինների համաձայնությունը ստանալը, որն ամրագրված է գործող քաղաքացիական օրենսդրությամբ: Նման պայմանի նպատակն է կանխել անչափահասի իրավունքների ոտնահարումը կամ ոտնահարումը նրա գույքի վիճակի վատթարացման պատճառով, հետևաբար, համապատասխան կանոնը տարածվում է ոչ միայն ծնողների, այլ նաև երեխայի խնամակալների կամ խնամակալների վրա: Խնամակալության մարմինների համաձայնությունը ստանալու համար ծնողները պետք է իմանան համապատասխան գործարքը հաստատելու իրավասու մարմինների մերժման ամենատարածված պատճառները:
Խնամակալության մարմինների կողմից գույքի օտարումից հրաժարվելու ամենատարածված պատճառները
Խնամակալության մարմինների կողմից գույքի օտարումից հրաժարվելու ամենատարածված պատճառներն են.
- ապագայում առք ու վաճառքի գործարքը կամ անշարժ գույքի փոխանակման պայմանագիրը վիճարկելու կամ անվավեր ճանաչելու հնարավորությունը, ինչը կարող է հանգեցնել երեխայի բնակարանային բացակայությանը.
- երեխային պատկանող բնակարանի կամ տան սեփականության բաժնեմասի նվազում.
- երեխայի կյանքի պայմանների այլ վատթարացում (ավելի էժան անշարժ գույքի օբյեկտի ձեռքբերում `հաշվի առնելով գնված անշարժ գույքի գտնվելու վայրը` տան կամ բնակարանի վաճառքի փոխարեն և այլն):
Միևնույն ժամանակ, որևէ տեղ ամրագրված չէ այն պատճառների հատուկ ցուցակը, թե ինչու խնամակալության մարմինները կարող են բացասական որոշում կայացնել որոշակի գործարքի վերաբերյալ: Այդ պատճառով պետք է առաջնորդվել երեխայի կյանքի պայմանների վատթարացման անընդունելիության, անշարժ գույքի օբյեկտի վաճառքի կամ վաճառքի արդյունքում նրա գույքային իրավունքների այլ խախտումների ընդհանուր սկզբունքով:
Ի՞նչ անել, եթե խնամակալության մարմիններից բացասական որոշում եք ստանում:
Եթե խնամակալության մարմինները, այնուամենայնիվ, հրաժարվում են տրամադրել անշարժ գույքի օտարման գործարքի կնքման թույլտվություն, ապա ծնողների համար հնարավոր լուծում կարող է լինել համապատասխան ակտը դատարանում վիճարկելը կամ գնման գործարքի այլ հարմար տարբերակ փնտրելը վաճառք կամ փոխանակում: Առաջին տարբերակը պետք է ընտրվի, եթե առկա են ապօրինի մերժման հստակ նշաններ, մինչդեռ երկրորդ լուծումը հարմար է պատճառաբանված բացասական որոշման դեպքերի համար, որի պատճառները անչափահասի շահերի բացահայտ խախտում էին:
