Աշխատանքից ազատվելուց հետո արձակուրդի դիմում կարող է ներկայացնել ցանկացած աշխատող, աշխատանքային պայմանագրի լուծման հիմքն այս դեպքում նշանակություն չունի: Այնուամենայնիվ, այս դիմումը բավարարելը գործատուի իրավունքն է, այլ ոչ թե նրա պարտավորությունը, ուստի ընկերությունը կարող է հրաժարվել աշխատողից:
Կազմակերպությունից աշխատողին աշխատանքից հեռացնելը հաճախ անակնկալ է գործատուի համար: Սովորաբար, այդպիսի աշխատողն ունի չօգտագործված արձակուրդ, որի համար, համաձայն գործող աշխատանքային օրենսդրության, պետք է փոխհատուցում վճարվի: Նշված փոխհատուցումը տրվում է աշխատանքային պայմանագիրը լուծելուն պես ամբողջ վճարման հետ միասին, այնուամենայնիվ, որոշ դեպքերում աշխատողը ցանկանում է օգտագործել արձակուրդի մնացած բոլոր օրերը հետագա աշխատանքից ազատմամբ: Նման օգտագործման իմաստը աշխատանքային ստաժի ավելացումն է, քանի որ աշխատանքային պայմանագրի լուծման օրն այս դեպքում կլինի տրված արձակուրդի վերջին օրը: Բացի այդ, այս արձակուրդի ընթացքում այս քաղաքացին կշարունակի համարվել կազմակերպության աշխատակից, նա կպահպանի օրենքով նախատեսված բոլոր երաշխիքները (օրինակ ՝ սոցիալական ապահովագրություն):
Գործատուն պարտավոր է արձակուրդ տրամադրել աշխատանքից հեռացնելուց հետո:
Հետագա հեռացումով արձակուրդ տրամադրելու նախաձեռնությունը պետք է բխի հենց այն աշխատակցից, որն իրավունք ունի համապատասխան հայտարարությամբ դիմել գործատուին: Այնուամենայնիվ, Ռուսաստանի Դաշնության Աշխատանքային օրենսգիրքն ասում է, որ կազմակերպությունը կարող է տրամադրել այդպիսի արձակուրդ `առանց նշելու նման տուրքի առկայությունը: Հետևաբար, գործատուն սովորաբար ինքնուրույն է որոշում կայացնում `արձակուրդի տրամադրման վերաբերյալ աշխատողի դիմումը բավարարել հետագա աշխատանքից ազատմամբ, քանի որ այդպիսի արձակուրդի գրանցումը կազմակերպության իրավունքն է, այլ ոչ թե դրա պարտականությունը: Եթե ընկերությունը հրաժարվում է այդպիսի արձակուրդից, ապա դա չի ազատում նրան աշխատողին տարեկան չօգտագործված օրերի համար փոխհատուցում վճարելու պարտավորությունից:
Ե՞րբ է աշխատանքից հեռացումը, որին հաջորդում է աշխատանքից հեռացումը, դառնում է պարտադիր:
Միակ դեպքը, երբ արձակուրդի տրամադրումը հետագա աշխատանքից ազատմամբ դառնում է գործատուի պարտավորություն, աշխատանքային պայմանագրի լուծումն է կողմերի համաձայնությամբ: Միևնույն ժամանակ, նշված պայմանագիրը պետք է պարունակի հատուկ պայման, որը պարտավորեցնում է կազմակերպությանը աշխատանքից ազատվելուն պես արձակուրդ տրամադրել աշխատողին: Նման պայմանի առկայությունը ընկերությանը պարտավորեցնում է բավարարել աշխատողի ներկայացրած դիմումը, արձակուրդ տրամադրելու մերժումը կարող է բողոքարկվել: Այնուամենայնիվ, գործատուների և աշխատողների միջև նման վեճերը հազվադեպ են, քանի որ աշխատողների մեծ մասի համար չօգտագործված արձակուրդի համար փոխհատուցում ստանալու և բուն արձակուրդի վարձատրության միջև հիմնարար տարբերություն չկա:
