Բնակարանի գրավը, իր իրավական բնույթով, գրավադրված պայմանագիր է ձեռք բերված անշարժ գույքի համար: Ուստի ամսական վճարները չվճարելու դեպքում վարկային հաստատությունը կկարողանա բռնագանձել գնված բնակարանը կամ տունը:
Հիփոթեքային պայմանագրերով վարկառուները հաճախ հարցեր են տալիս ամսական վճարումներ կատարելու պարտավորությունը չկատարելու հետևանքների մասին: Պետք է հիշել, որ վարկային հաստատությունն ունի վճարողի վրա ազդեցության մի քանի արդյունավետ լծակներ: Դա պայմանավորված է հիպոթեկային պայմանագրի իրավական բնույթով, որը անշարժ գույքի գրավադրման մասին պայմանագիր է: Հաշվի առնելով վերը նշվածը, անշարժ գույքը հանդիսանում է գրավառու `պարբերաբար վճարումներ կատարելու, պարտքը ժամանակին ամբողջությամբ մարելու պարտավորությունը կատարելու պարտավորությունը: Այս պարտավորությունը չկատարելու, ոչ պատշաճ կատարելու դեպքում բանկը կարող է բռնագանձել ձեռք բերված անշարժ գույքը և իր ծախսերը հոգալ հասույթի հաշվին:
Հիպոթեկային պայմանագրով նախատեսված պարտավորությունների ոչ պատշաճ կատարման հետևանքներ
Եթե հիփոթեքային պայմանագրով վարկառուն թույլ է տալիս միայն փոքր կամ ոչ շատ հաճախակի ձգձգումներ կատարել, ապա նրա համար ամենադժվար հետեւանքը կլինի բանկին տուգանքներ վճարելու անհրաժեշտությունը: Պրակտիկան ցույց է տալիս, որ վարկային հաստատությունները հավատարիմ են նման խնդիրներին, քանի որ պայմանագրային տույժը ներառում է բոլոր կորուստները, որոնք կարող են առաջանալ ուշացման արդյունքում: Գրավի առգրավումը ծայրահեղ միջոց է, որն օգտագործվում է խրոնիկ կամ համառ չվճարումների դեպքում, ինչպես նաև վարկառուի պարտքը մարելու որևէ այլ եղանակի բացակայության դեպքում: Քաղաքացիական օրենսդրությունը թույլ է տալիս գրավադրված գույքի բռնագանձում, որը ենթակա է պարտադիր վճարների եռամսյա փոխանցման և պարտքի առկայության պայմանների, որը կազմում է պարտավորության ընդհանուր գումարի առնվազն հինգ տոկոսը:
Գրավադրված գույքի բռնագանձման կարգը
Եթե վերը նկարագրված բավարար հիմքեր կան անշարժ գույքի բռնագանձման համար, ապա վարկային հաստատությունը համապատասխան հայցով դիմում է դատարան: Բնակարանի հաշվին պարտք հնարավոր է գանձել միայն դատարանի որոշմամբ, ուստի այս բողոքարկումը պարտադիր է: Հայտարարված պահանջը բավարարելուց հետո գրավի առարկան վաճառվում է: Պարտատերը վաճառքից ստացված հասույթը վերցնում է որպես պարտքի մարում, իսկ մնացորդի առկայության դեպքում այն վերադարձնում է գույքի նախկին սեփականատիրոջը: Եթե հասույթը բավարար չէ ամբողջ պարտքը մարելու համար, ապա օրենքը թույլ է տալիս հավաքագրել գանձումներ պարտապանի այլ գույքից:
