Երբ կարգավորման պայմանագիրը հաստատվում է արբիտրաժային դատարանի կողմից, պետական տուրքը վճարվում է հայցվորի կողմից ընդհանուր ձևով, սակայն դրա գումարի կեսը ենթակա է վերադարձնելու հայցվորին: Եթե ընդհանուր իրավասության դատարանում հաստատվում է կարգավորման պայմանագիրը, ապա հայցվորի կողմից վճարված պետական տուրքը չի վերադարձվում:
Կողմերի միջև ձեռք բերված ձեռքբերումը `համաձայնության մի պայմանագիր, հիմք է հանդիսանում միջնորդ դատարաններում, ընդհանուր իրավասության դատարաններում (մագիստրատներ, շրջանային դատարաններ) գործի քննությունն ավարտելու համար: Նման իրավիճակում հայցվորի արդիական թեմաներից մեկը պետական տուրքի բաշխումն է, քանի որ նախնական հայց ներկայացնելիս այն վճարվում էր ընդհանուր ընթացակարգին համապատասխան: Անկախ դատական մարմնի տեսակից, դատավարական օրենսդրությունը կողմերին իրավունք է տալիս պայմանավորվել բուն պայմանագրում պետական տուրքի բաշխման վերաբերյալ: Օրինակ ՝ նշված փաստաթղթում հնարավոր է ապահովել պատասխանողի պարտավորությունը հայցվորին վճարել վճարման համար ծախսված գումարի կեսը, մշակել այլ կանոններ: Դատական մարմնի կողմից հաստատվելուց հետո նման համաձայնագիրը պարտադիր է դառնում կողմերի համար: Եթե համաձայնություն ձեռք չի բերվել, ապա գործում են պետական տուրքերի ծախսերի բաշխման ընդհանուր կանոնները:
Արբիտրաժային դատարանում բարեկամական համաձայնությունը հաստատելուց հետո պետական տուրք
Եթե գործը քննարկվել է արբիտրաժային դատարանում, և կողմերը պայմանավորվել են այն կարճել ՝ կնքելով բարեկամական համաձայնագիր, ապա հայցվորը կարող է հույս դնել վճարված վճարի կեսի վերադարձի վրա: Միակ պայմանը նշված համաձայնության հաստատումն է `նախքան գործի վերաբերյալ որոշում կայացնելը, քանի որ վճարված գումարի կեսի վերադարձի մասին կանոնը չի տարածվում այն դեպքերում, երբ կողմերը համաձայնության են գալիս արդեն կատարողական վարույթի փուլում: Միջոցներ ստանալու համար հայցվորը պետք է դիմի դատարանի գտնվելու վայրում գտնվող հարկային գրասենյակ `համապատասխան հայտարարությամբ, որին կցվում են դատական ակտը և որոշակի տուրք որպես տուրք վճարելը հաստատող փաստաթուղթ:
Ընդհանուր իրավասության դատարանում կարգավորման համաձայնագիրը հաստատելիս պետական տուրք
Եթե մագիստրատուրայում կամ շրջանային դատարանում շարքային քաղաքացիների միջև գործը քննարկելիս ձեռք է բերվել բարեկամական համաձայնություն, ապա օրենսդրությունը կողմերից պահանջում է ինքնուրույն լուծել սույն պայմանագրի տեքստում ծախսերի բաշխման հարցը: Այս դեպքում բյուջեից տուրքի մի մասի վերադարձման վերաբերյալ հատուկ կանոններ չեն կիրառվում, ուստի հայցվորը չի կարող համապատասխան հայցով դիմել:
Այլ կերպ ասած, պայմանագրի տեքստում վճարի բաշխման պայմանների բացակայության պայմաններում հայցվորը պարզապես կկատարի դրա վճարման ծախսերը `ընդհանուր կարգին համապատասխան: Կողմերը այս դեպքում կարգավորման պայմանագրի տեքստում հաճախ նախատեսում են պատասխանողի կողմից հայցվորի օգտին վճարի գումարի կեսը վճարելու պարտավորությունը:
