Կյանքում լինում են պահեր, երբ քրեական գործ հարուցելու համար հայտարարությամբ պետք է դիմեք իրավապահ մարմիններին: Երբեմն պատահում է, որ հայտարարությունները գրվում են առանց իրադարձության պատշաճ գնահատման (հույզերի ազդեցության տակ ՝ զառանցանքի արդյունքում), կամ այն գրելուց հետո հանցագործի հետ հաշտություն է տեղի ունենում: Նման իրավիճակներում հարց է առաջանում, թե ինչպես հրաժարվել քրեական գործ հարուցելուց:
Հրահանգներ
Քայլ 1
Նման խնդրի ճիշտ լուծման համար անհրաժեշտ է իմանալ, որ Ռուսաստանի Դաշնության Քրեական դատավարության օրենսգրքի համաձայն, բոլոր հանցագործությունները բաժանվում են մասնավոր, մասնավոր-պետական և պետական հետապնդման դեպքերի: Մասնավոր-հասարակական և պետական հետապնդման դեպքերը հարուցվում են զոհերի դիմումների (հաղորդագրությունների) հիման վրա, և այս դեպքում մերժումը հնարավոր է միայն ընթացակարգային ստուգումից հետո: Քննիչը նման որոշում է կայացնում, եթե նա հանգի այն եզրակացության, որ հանցակազմի նշաններ չկան: Մասնավոր մեղադրանքի դեպքերը (ինչպիսիք են վիրավորանքը, զրպարտությունը, ծեծը, առողջությանը աննշան վնաս հասցնելը) հարուցվում են միայն այն դեպքում, եթե կա տուժողի կողմից հայտարարություն, և այն կարող է կարճվել կողմերի հաշտության պատճառով: Հիմնական բանը այն է, որ հաշտեցումը տեղի ունենա նախքան դատարանը առաջին ատյանի գործով որոշում կայացնի (ըստ էության):
Քայլ 2
Քրեական գործի հարուցումը մերժելու համար տուժողը պետք է այս մասին համապատասխան հայտարարություն գրի, որը պետք է ներկայացվի նախաքննական մարմնին: Այն նշում է այն հանգամանքները, որոնք առաջացրել են նման մերժում: Դիմումը ընդունելուց հետո քննիչը (դատարանը) հրաժարվում է քրեական գործ հարուցելուց:
Քայլ 3
Քրեական գործ հարուցելը մերժումը հանցագործության մասին հաղորդման ընթացակարգային ստուգման արդյունք է: Այստեղ որոշիչ պահը զոհի ցանկությունն է `հաշտվել այն կատարողի հետ:
