Դատարանի որոշումը որոշակի գործով դատարանի կամ դատավորի գրավոր ակտն է, որն արտահայտում է նրա հեղինակավոր վճիռը կողմերի միջև վեճերը լուծելու ժամանակ: Դրա կառուցվածքը ներկայացված է ներածական, նկարագրական, մոտիվացիոն և գործառնական մասերով:
Դատարանի որոշման կառուցվածքը
Դատարանը, ակտի ներածական մասում, նշում է որոշման ամսաթիվը և վայրը, սույն դատական մարմնի անվանումը, դատարանի կազմը, դատական նիստի քարտուղարը, հայցվորը և պատասխանողը, ներգրավված այլ անձինք: գործը, կողմերի ներկայացուցիչները, եթե այդպիսիք կան, վեճի առարկան կամ հայցվորի կողմից ներկայացված հայցը:
Դատական ակտի նկարագրական մասը բաղկացած է հայցվորի հայտարարած հայցերի նշումից, պատասխանող կողմից բխող այս պահանջների առարկությունից, ինչպես նաև սույն գործին մասնակցող այլ անձանց բացատրություններից:
Մոտիվացման մասը ներառում է դատարանի կողմից հաստատված սույն գործի բոլոր հանգամանքների շարադրանքը. ապացույցներ, որոնք հիմք են ծառայում այս հանգամանքների վերաբերյալ դատարանի եզրակացությունների համար. որևէ ապացույց մերժելու դեպքում դատարանի կողմից բերված փաստարկները. վեճը լուծելիս դատարանի կողմից վկայակոչված օրենքները:
Թե հայցվորի, թե պատասխանողի համար ամենակարեւորը դատարանի որոշման գործառական մասն է: Դրանում դատավորը ներկայացնում է իր եզրակացությունները ծագած վեճի վերաբերյալ և կայացնում է հայցը բավարարելու կամ այն բավարարելուց մերժելու հիմնավորված որոշում: Գործառնական մասում դատավորը բաշխում է նաև դատական ծախսերը ՝ հաշվի առնելով այն մեկը, ում օգտին որոշում է կայացվել, նշում է սույն դատական ակտը բողոքարկելու ժամկետը և կարգը: Որպես օրինակ կարելի է բերել դատարանի որոշման հետևյալ գործառական մասը. Իվանովի հայտարարությունը դատական կարգադրիչի որոշումը վիճարկելու, կատարողական գործողությունները հետաձգելու և կատարողական միջոցներ կիրառելու մասին ՝ կատարման հետաձգումը չտրամադրելու մասին … »:
Դատարանի որոշման պահանջները
Դատարանը կայացնում է միայն հիմնավորված և օրինական որոշում: Նրա համար հիմնական պահանջները. Ներկայացման պարզություն և թափանցիկություն, երկիմաստ արտահայտությունների բացակայություն, գործի քննություն `հաշվի առնելով բոլոր հնարավոր հանգամանքները, գործառնական մասի անվերապահությունը:
Եթե դատարանի որոշման մեջ սխալներ կան, օրենքը նախատեսում է դրանք ուղղելու հնարավորություն `որոշումը լրացնելով, հստակեցնելով, իմաստը պահպանելով` ուղղումներ կատարելով: Միևնույն ժամանակ, լուծման մեջ հնարավոր է շտկումներ կատարել միայն սահմանափակ դեպքերում:
Հատուկ գործով դատական ակտն ուժի մեջ մտնելուց հետո այն պարտադիր է դառնում գործի բոլոր մասնակիցների համար `բացառիկ և նախապաշարմունքային:
