Սնանկությունը չեղյալ հայտարարելու մի քանի եղանակ կա, եթե համապատասխան գործ կա, որը գտնվում է արբիտրաժային դատարանում: Դրանցից մի քանիսը կապված են պարտատերերի պահանջների բավարարման հետ, մյուսները `նման պահանջների մերժման կամ բարեկամական պայմանագրի կնքման հետ:
Դատական գործի կարճման հիմքերը պարտապանի սնանկության նշանների առկայության դեպքում արտացոլված են «Անվճարունակության (սնանկության) մասին» օրենքում: Նշված նորմատիվ ակտը նախատեսում է սնանկությունը չեղյալ համարելու մի քանի եղանակ, որոնցից յուրաքանչյուրն ունի իր առանձնահատկությունները: Այսպիսով, ֆինանսական վերականգնման կամ արտաքին կառավարման փուլերում պարտապանի վճարունակությունը կարող է ամբողջությամբ վերականգնվել, ինչը իրականում նշանակում է պարտատերերի նկատմամբ պարտքերի բացակայություն, ձեռնարկության դրական մնացորդ ՝ շարունակական գործունեությամբ:
Այս դեպքերում օրենքը ուղղակիորեն հրամայում է արբիտրաժային դատարանին կարճել սնանկության գործը: Նույնիսկ եթե պարտապանի վճարունակությունը ամբողջությամբ չի վերականգնվել, բայց արբիտրաժային դատարան դիմած բոլոր պարտատերերի պահանջները բավարարվել են, սնանկությունը չեղյալ է հայտարարվում:
Սնանկությունը վերացնելու հիմքերը պարտատերերի հետ շփվելիս
Եթե պարտապանը կարողանա ինքնուրույն համաձայնվել պարտատերերի հետ նախքան նրան սնանկ ճանաչելը, արբիտրաժային դատարանը նույնպես կդադարեցնի վարույթը: Համաձայնագիրը պետք է արտահայտվի բարեկամական պայմանագրով, որը ներկայացվում է դատարան հաստատման: Պետք է հիշել, որ բարեկամական պայմանագիր կնքելու հնարավորությունները նվազագույն են, քանի որ սնանկության միջնորդություն դատարանում ներկայացնելիս պարտքի մարման բոլոր մյուս եղանակները սովորաբար սպառվում են: Այդ պատճառով պարտատերերը ծայրաստիճան դժկամությամբ են գնում ցանկացած զիջման, այդ թվում `պարտապանի հետ բարեկամական պայմանագիր կնքելու հարցում: Այնուամենայնիվ, նման պայմանագրի առկայությունը նաև պարտավորեցնում է արբիտրաժային դատարանին չեղյալ հայտարարել պարտապանի սնանկությունը, եթե ներկայացված կարգավորման համաձայնագիրը կազմվել է առանց խախտելու օրենքը, ինչ-որ մեկի իրավունքները:
Սնանկացումը վերացնելու այլ հիմքեր
Երբեմն պարտապանն ինքը սնանկության մասին դիմում է ներկայացնում `նրան անվճարունակ ճանաչելու փաստացի հիմքերի բացակայության պայմաններում: Եթե արբիտրաժային դատարանը նման գործ է հարուցել, բայց դիտորդության փուլում պարտատերեր չկան, ապա սնանկության պահանջը ճանաչվում է անհիմն, իսկ գործը կարճվում է դատարանում:
Վերջապես, պարտապանի անվճարունակ ճանաչումը չեղյալ համարելու վերջին պատճառը բավարար միջոցների բացակայությունն է, որպեսզի օգտագործվի դատական ծախսերը փոխհատուցելու համար: Այս ծախսերի հիմնական մասը սնանկության հանձնակատարին վարձատրության վճարումն է:
