Ամուսնալուծությունը դառնում է ծայրահեղ միջոց, եթե ընտանեկան կյանքն ընդհանրապես չի հաջողվում: Նման գործընթացի ընթացքում խախտվում է երկու ամուսինների հոգեսմոցիոնալ վիճակը, քանի որ բացի բաժանումից առաջացած փորձից, գույքի բաժանման հետ կապված խնդիրներ կան:
Հրահանգներ
Քայլ 1
Գույքի բաժանման գործընթացը կարգավորվում է Ռուսաստանի Դաշնության Ընտանեկան օրենսգրքով: Ընտանեկան օրենսդրության համաձայն, ամուսնության ընթացքում ամուսինների կողմից ձեռք բերված ամբողջ ունեցվածքը համատեղ է: Կանոնների համաձայն, ամուսնալուծության ընթացքում այս գույքի կեսը պետք է ստանա ամուսինը, իսկ մյուս կեսը `կինը: Այնուամենայնիվ, կան դեպքեր, երբ նման հատվածը տեղի է ունենում այլ կերպ: Դա տեղի է ունենում, եթե դատարանը այլ որոշում կայացնի, կամ եթե կա ամուսնության պայմանագիր:
Քայլ 2
Հասկանալու համար, թե ինչպես պատշաճ կերպով բաժանել գույքը ամուսնալուծության ժամանակ, նախ պետք է իմանաք, թե որ գույքն է համատեղ համարվում: Ընդհանուր գույքը ներառում է հետևյալը.
- երկու ամուսինների եկամուտները տարբեր տեսակի գործունեությունից.
- ոչ նպատակային կենսաթոշակները և այլ դրամական փոխհատուցումները (նրանց աջակցության վճարները և հաշմանդամության վճարները չեն կարող հղվել դրանց);
- ամբողջ անշարժ և շարժական գույքը (հող, կահույք, զարդեր, մեքենաներ, անշարժ գույք).
- կանխիկ ավանդներ;
- արժեթղթեր;
- մասնաբաժին բիզնեսում (միայն եթե այս բիզնեսը հիմնադրվել է ամուսնությունից հետո):
Քայլ 3
Համատեղ ձեռք բերված գույքը չի ներառում.
- անշարժ գույք և ցանկացած այլ գույք, որը ամուսնությունից առաջ ստացել է ամուսիններից մեկը.
- ամուսիններից մեկի կողմից սեփականաշնորհման արդյունքում ստացված անշարժ գույք.
- ամուսիններից մեկի կողմից ժառանգության կամ նվերի ստացած գույք.
- ամուսիններից մեկի կողմից ձեռք բերված գույք, որը պատկանում էր իրեն մինչ ամուսնությունը (օրինակ, ամուսիններից մեկի կողմից մեքենայի վաճառքից ստացված գույքը, որը նա ձեռք է բերել մինչ ամուսնությունը).
- անչափահաս երեխային պատկանող գույք (կարևոր է իմանալ, որ ամուսնալուծության դեպքում այդ գույքը կմնա ծնողի հետ, որի հետ կապրի երեխան);
- անհատական օգտագործման համար նախատեսված ցանկացած առարկա (շքեղ իրերն ու զարդերը դրանց չի կարելի հղել):
Քայլ 4
Եթե ամուսիններից մեկը չի աշխատել որոշակի հիմնավոր պատճառներով, ապա նա նաև իրավունք ունի իր ընդհանուր ունեցվածքի կեսին: Տնային տնտեսության պահպանումը կամ երեխաների խնամքը կարող են լավ պատճառներ հանդիսանալ:
