Անձի մահվան դեպքում նրա ունեցվածքը փոխանցվում է այն անձանց, ովքեր, կտակի կամ օրենքի համաձայն, ժառանգ են համարվում: Օրենքը հստակ սահմանում է այդպիսի անձանց շրջանակը: Եթե չկան, ապա մահացածի ունեցվածքը գնում է պետություն:
Հրահանգներ
Քայլ 1
Probառանգության ժառանգությունը, ըստ սահմանման, ենթադրում է, որ կտակարարը հիմնում է ժառանգներին: Եթե կտակը չի կազմվել, օրենքով օրենքով ժառանգ են համարվում այն հարազատները, որոնք կարող են առանց կտակի ժառանգության մեջ մտնել:
Քայլ 2
Երեխաները (ներառյալ նրանց, ովքեր որդեգրվել են կամ ծնվել են ժառանգությունը թողած անձի մահից հետո) ժառանգներից են, որոնք հիմնականում կարող են պահանջել ժառանգությունը: Նման ժառանգները ներառում են նաև մահացածի կինը կամ կինը, նրա ծնողները կամ որդեգրող ծնողները: Այս բոլոր անձինք իրավունք ունեն հավասար մահացածի գույքի հավասար բաժնեմասեր ունենալ:
Քայլ 3
Երկրորդ տեղում ժառանգությունը պահանջող ժառանգների թվում կան քույրեր, քույրեր և եղբայրներ, ինչպես նաև տատիկ և պապիկ: Նրանք ունեն նաև ժառանգության հավասար իրավունքներ, բայց ժառանգությունը կարող են ընդունել միայն այն դեպքում, եթե չգտնվի առաջին կարգի մեկ ժառանգ կամ եթե նրանք հրաժարվել են ժառանգությունից:
Քայլ 4
Առանց կտակի ժառանգություն մտնելու համար ժառանգը պետք է, ոչ ուշ, քան վեց ամիս անց ժառանգությունը թողած անձի մահվան փաստը հաստատելուց հետո, նոտարիատի գրասենյակ դիմում ներկայացնի ժառանգությունն ընդունելու ցանկության մասին: Նման փաստաթղթի բացակայության դեպքում համարվում է, որ նա հրաժարվել է ժառանգությունից, իսկ ժառանգության նրա բաժինը բաշխվում է մնացած ժառանգների միջեւ:
Քայլ 5
Այնուամենայնիվ, դատարանը կարող է երկարաձգել նման դիմում ներկայացնելու վերջնաժամկետը, եթե դատարանի կողմից հիմնավորված է ճանաչվել այն պատճառը, որի համար դիմումը ժամանակին չի ներկայացվել:
Քայլ 6
Mayառանգը կարող է չընդունել ժառանգության իր բաժինը: Հրաժարում կարող է կատարվել հօգուտ այլ իրավահաջորդների կամ հօգուտ պետության: Նման մերժումը չեղյալ հայտարարելն օրենքով նախատեսված չէ:
Քայլ 7
Մահացած անձի գույքի բաժանման հետ կապված վիճահարույց հարցերը լուծում են դատական մարմինները, որոնք որոշում են կայացնում օրենքի գործող հոդվածների հիման վրա:
